Op de laatste dag in Londen zie ik de matinee van 'Farinelli And The King'. Dit toneelstuk van Claire van Kampen is een transfer van Shakespeare's Globe en speelde een seizoen van twaalf weken op West End.
Het stuk speelt zich af in het Spanje van de achttiende eeuw en is geïnspireerd op het verhaal van Philippe V die geplaagd wordt door hevige depressies. Zijn vrouw Isabella Farnese is inmiddels wanhopig in het zoeken naar een manier om haar man te genezen als ze hoort van Farinelli, een befaamd castraat met een betoverende stem.
Farinelli reist naar het hof en Philippe vindt troost in zijn muziek en komt tot rust. Hij voelt zich verbonden met de zanger wiens lot als jongen van tien jaar werd bepaald door een gruwelijke daad van zijn broer. De vraag is of de zanger, op het hoogtepunt van zijn roem, terug zal keren naar het podium of trouw blijft aan zijn koning.
Tegen de achtergrond van het verhaal van Farinelli en de koning spelen intriges in het paleis waarbij de vertrouwelingen van Philippe niet altijd de beste bedoelingen lijken te hebben. En Isabella en Farinelli onderdrukken de sluimerende gevoelens voor elkaar uit achting voor de koning.
De hoofdrol wordt gespeeld door Mark Rylance die de rol virtuoos speelt waarbij het bijna lijkt alsof hij zijn regels improviseert. Grappig maar steeds met een onderhuids sluimerende paranoia en gewelddadigheid. En de droefheid in zijn rol bijna een manier lijkt om de mensen om hem heen te manipuleren. De trouwe vasthoudende Isabella wordt prachtig vertolkt door Melody Grove en is een rots in de branding voor Phillipe. Maar er zijn meer prachtige rollen zoals de driftige bewindsman De La Cuadra meesterlijk vertolkt door Edward Peel.
Farinelli wordt door twee personen in identieke kostuums gestalte gegeven. Een introverte bijna trieste Sam Crane doet de spel-scènes maar zodra zijn karakter moet zingen verschijnt Iestyn Davies ten tonele. Het is prachtig om te zien hoe de beide kanten van Farinelli's karakter tot leven komen. Ze wisselen geen woord maar delen het toneel bijna als in een zorgvuldige choreografie.
'Farinelli And The King' is vooral ook een verhaal over de melancholie van muziek en er heerst een prachtige sereniteit in het theater als Davies zingt. Zeven aria's van Händel, Porpora en Hasse zijn ingenieus door het toneelstuk verweven en de muziek wordt prachtig vertolkt door acht musici onder leiding van Robert Howarth. Van de barokke speelsheid in 'Genereso Risvegliati o Core' dat de eerste akte afsluit en waarbij Farinelli in een overdadig kostuum uit de nok omlaag daalt en gouden confetti uitstrooit, tot intens ontroerende verstilling in 'Lascia Ch'io Pianga' dat als laatste te horen is.
Jonathan Fensom die de set en kostuums ontwierp heeft de setting en sfeer van het Sam Wanamaker Playhouse gerecreëerd in het Duke Of York's. Louter verlicht door kaarsen geeft dat het stuk een extra dimensie en een prachtig zachte gouden gloed. Het design voor deze productie is een overdadig feest met mooie kostuums zoals de grandeur als Philippe in volledige wapenrusting zijn paard bestijgt of de prachtige simpelheid van het zwarte kostuum van de rouwende Isabelle na zijn overlijden.
'Farinelli And The King' onder regie van John Dove is een prachtig toneelstuk in een bijna sensuele rijkheid over de affiniteit tussen twee mannen die gekooid lijken te zijn door hun eigen beperkingen.
Deze voorstelling zag ik 's middags op donderdag 29 oktober
© foto's Simon Annand
Deze voorstelling zag ik 's middags op donderdag 29 oktober
© foto's Simon Annand
