Even lunchen en dan is het naar het Savoy Theatre voor de matinee van 'Guys And Dolls'. Deze productie die in 2014 voor het eerst in het Chichester Festival Theatre te zien was, is bezig aan een uitgebreide Britse tournee en strijkt gedurende een aantal maanden neer op West End. Een uitgelezen kans dus om deze Broadway klassieker weer eens te zien. De laatste keer dat ik de musical in Londen zag was de Donmar productie in het Piccadilly Theatre alweer ruim tien jaar geleden.
'Guys And Dolls' is een musical uit 1950 met muziek en tekst van Frank Loesser en een script van Jo Swerling en Abe Burrows dat zij baseerden op de verhalen van Damon Runyon. De musical won in 1951 vijf Tony Awards en werd in 1955 verfilmd met onder andere Marlon Brando, Frank Sinatra en Jean Simmons. 'Guys And Dolls' is in de decennia daarna vele malen opgevoerd in zowel New York als Londen.
Het is 1950 op Broadway. Nathan Detroit zit in de problemen. Niet alleen heeft hij geld nodig voor een illegaal dobbelspel maar hij heeft het ook te stellen met zijn verloofde sinds 14 jaar. Miss Adelaide is zangeres in de nachtclub The Hot Box en zij wil nu eindelijk wel eens weten wanneer hij dé vraag gaat stellen. Ondertussen doet de preutse Sarah Brown verwoede pogingen om met haar Save A Soul Mission de zondaars weer op het rechte pad te brengen. Juist dan verschijnt de beruchte gokker Sky Masterson ten tonele. Nathan gaat met Sky de weddenschap aan uit dat het hem niet zal lukken om een vrouw mee naar Havana te nemen voor een etentje. Maar Masterson gaat voor het schier onmogelijke en kiest juist Sarah Brown en belooft haar in ruil twaalf echte zondaars voor de met sluiting bedreigde missie. Het lijkt een onmogelijke opgave maar na veel chaotische en onverwachte verwikkelingen, komt aan het eind alles goed. De liefde zegeviert en de missiepost op Broadway blijft open.
Deze revival onder regie van Gordon Greenberg is echt onweerstaanbaar met een prachtige set en kostuums van Peter McKintosh die geïnspireerd lijken op het Broadway van de jaren vijftig. Het oogt op het eerste gezicht wat statisch, maar biedt door het uitgekiende lichtplan van Tim Mitchell toch vele verrassende mogelijkheden. Het toneelbeeld is een feest voor het oog mede ook door de briljante choreografieën van Carlos Acosta en Andrew Wright in de vele wervelende ensemblenummers.
Het orkest onder de bezielende leiding van Gareth Valentine kent veel blazers en de heerlijke score is een feest der herkenning al vanaf het moment dat de ouverture de zaal in knalt. Natuurlijk met klassiekers als 'Adelaide's Lament', 'If I Were A Bell', 'Luck Be A Lady' en het onweerstaanbare 'Sit Down You're Rockin' The Boat' dat op deze matinee fenomenaal werd gezongen door nota bene understudy Giovanni Spano voor Nicely-Nicely Johnson.
De hoofdrollen zijn ijzersterk bezet. Jamie Parker is briljant als de minzame charmante Sky zonder de eenzaamheid en kwetsbaarheid van zijn karakter uit het oog te verliezen. Ook David Haig als Nathan is uitstekend gecast en weet in zowel de vertwijfeling als de ondeugd van zijn personage te overtuigen. Siubhan Harrison als de ietwat stijve zedige Sarah Brown is heerlijk met een onweerstaanbare glimlach en kan alle remmen losgooien in 'Havana'. Maar de ster van deze 'Guys And Dolls' is voor mij zonder twijfel Sophie Thompson als de naïeve Miss Adelaide, kampend met een eeuwige verkoudheid. Zij brengt de getergde eeuwige verloofde op een geweldige fysiek bijna cartoonachtige wijze met een stralende mimiek subliem voor het voetlicht zonder daarbij de tragiek van haar karakter uit het oog te verliezen. Briljant.
Dus als je de kans krijgt ga deze fantastische ode aan het oude Broadway, vol charmante 'guys' en prachtige 'dolls', zeker zien.
Deze voorstelling zag ik 's middags op maandag 28 december 2015
© foto's Paul Coltas
