Om de afwisseling erin te houden heb ik voor de maandag de Londense versie gepland van Broadway show 'Dirty Rotten Scoundrels'. Een musical uit 2004 geschreven door Jeffrey Lane met teksten en muziek door David Yazbek en is gebaseerd op de gelijknamige film uit 1988 met Michael Caine en Steve Martin. Londen heeft een eigen versie van de musical waarbij de choreograaf uit New York Jerry Mitchell tevens tekent voor de regie.
'Dirty Rotten Scoundrels' gaat over twee oplichters in het fictieve Beaumont-Sur-Mer aan de Franse Rivièra die in alles elkaars tegengestelde zijn. Lawrence Jameson is de charmante al op leeftijd zijnde schurk die zich voordoet als de afgezette prins uit een fictief land en zo rijke vrouwen geld afhandig probeert te maken. Zijn laatste verovering in deze is de Engelse Muriel Eubanks. In zijn praktijken speelt ook rechterhand Andre Thibault een grote rol die tevens politiechef is. De ander is de jonge onnozele Freddy Benson een nogal onhandig type die een hele andere tactiek heeft en de sympathie probeert te winnen door verhalen over zijn ziekelijke oma.
Lawrence verneemt van Andre dat er een kaper aan de Franse kust is en hoort van een nieuwe oplichter die ze The Jackal noemen. Tijdens een treinreis ontmoet Lawrence Freddy waarbij hij de impressie heeft dat Freddy die nieuwe grote concurrent is. Ze zijn het er over eens dat in de badplaats eigenlijk maar ruimte is voor één oplichter en gaan dan ook een weddenschap aan waarbij ze afspreken dat de eerste die de rijke jonge erfgename Christine Colgate $ 50.000 weet af te troggelen wint en de ander Beaumont-Sur-Mer zal moeten verlaten.
Uiteraard gaat niet alles geheel volgens plan en Lawrence en Freddy maken een aantal onfortuinlijke avonturen mee. Zo ontsnapt Lawrence ternauwernood aan een huwelijk met de wat al te enthousiaste Jolene Oakes met de hulp van Freddy die zich voordoet als de jongere broer van de prins Ruprecht. En de strijd om de gunst van Christine Colgate verloopt ook niet al te voorspoedig waarbij Freddy in zijn rol als de gewonde oorlogsveteraan Buzz Benson genadeloos door de mand lijkt te vallen als ook Lawrence opduikt in de rol van de Weense Dr. Shüffhausen. Ondertussen raakt Muriel verwikkeld in een romance met Andre en blijkt ook Christine Colgate hele andere intenties te hebben.
Het verhaal heeft niet al te veel om het lijf maar blijkt wel garant te staan voor een avond ouderwets en degelijk maar pretentieloos amusement. 'Dirty Rotten Scoundrels' doet me in het musicalgenre nog het meest denken aan 'The Producers'. Er zitten naast geweldige one-liners ook veel visuele grappen in 'Dirty Rotten Scoundrels'. De humor is niet altijd even subtiel maar wel zeer effectief getuige de vele lachsalvo's uit de zaal.
De cast die in het Savoy op het toneel staat is meer dan geweldig met Robert Lindsay als Lawrence die al vanaf het eerste moment in het openingsnummer 'Give Them What They Want' het publiek moeiteloos om zijn vinger weet te winden. De chemie met zijn partner-in-crime Rufus Hound als Freddy is ontegenzeggelijk aanwezig en het spel tussen de twee acteurs is heerlijk en spettert van het speelplezier.
Tijdens de voorstelling die ik zag was de understudy voor de rol van Christine Colgate op Alice Fearn die het geweldig deed al ben ik ook wel benieuwd naar Katherine Kingsley in deze rol. Bijzonder onder de indruk was ik van Samantha Bond als Muriel Eubanks die haar rol met een natuurlijke charme en heerlijke klasse speelde samen met John Marquez als Andre Thibault. Speciale vermelding verdient zeker Lizzy Connolly als de hysterische Jolene Oakes.
De muziek van David Yazbek is aanstekelijk en dient het verhaal prima al ontbreekt een duidelijke consistentie in de score en horen we vele stijlen die variëren van country in 'Oklahoma?' tot chansons als 'Like Zis Like Zat' en grote ensemblenummers als 'Great Big Stuff'. Overigens vond ik de vocale arrangementen voor het ensemble prachtig klinken.
De set en kostuums zijn prachtig en effectief ontworpen door Peter McKintosh en de art deco sfeer van het decor lijkt moeiteloos over te vloeien in het auditorium van het Savoy Theatre. Samen met de belichting van Howard Harrison levert het allemaal prachtige plaatjes op.
Al met al is 'Dirty Rotten Scoundrels' een geweldige avond uit in de beste Broadwaytraditie met heerlijke zang en dans in een vermakelijk verhaal.
© foto's Johan Persson
Deze voorstelling zag ik 's avonds op maandag 2 juni 2014.
© foto's Johan Persson
