Het Noël Coward Theatre is tot februari 2014 de basis voor de Michael Grandage Company. Grandage is voormalig artistiek leider van het Donmar Warehouse en brengt samen met executive producer James Bierman een vijftal nieuwe producties op de planken.
Na ‘Privates On Parade’ volgt nog ‘Peter And Alice’ met Judi Dench, ‘The Cripple Of Inishmaan’ met Daniel Radcliffe, ‘A Midsummer Night’s Dream’ met David Walliams en Sheridan Smith en ‘Henry V’ met Jude Law.
Maar als eerste productie dus ‘Privates On Parade’ oorspronkelijk een toneelstuk uit 1977 geschreven door Peter Nichols en gebaseerd op zijn eigen ervaringen en met onweerstaanbare muziek van Denis King.
Grandage regisseerde ‘Privates’ eerder in 2001 voor het Donmar, toen met Roger Allam in de hoofdrol. ‘Privates’ werd in 1982 verfilmd met onder andere John Cleese en Dennis Quilley in de hoofdrollen.
Het verhaal speelt zich af in het Maleisië van 1948 waar communistische opstandelingen door de Britse strijdkrachten worden bevochten en meer bepaald over de fictieve eenheid SADUSEA (Song And Dance Unit South-East Asia) die de andere militairen moeten entertainen.
Simon Russell Beale speelt de flamboyante Captain Terri Dennis, die regisseur van het gezelschap maar ook de ster van de show is, en die fantastische imitaties ten beste geeft van Marlène Dietrich, Carmen Miranda, Vera Lynn en Noël Coward.
Met een dergelijke rol is al snel het gevaar dat het een parodie wordt maar Russell Beale geeft ons ondanks de opzichtige façade en de aangeleerde maniertjes ook een ware blik op zijn eenzaamheid en zijn oprechte grootmoedigheid die ook later in het verhaal vorm krijgt.
Zijn vertolking geeft ook inzicht in zijn persoonlijke strijd en de problemen die het met zich meebrengt om in die tijd openlijk homosexueel te zijn. Russell Beale geeft een absolute vijf-sterren-performance en slaagt erin om het karakter zo neer te zetten dat je écht van hem gaat houden. Maar zijn maniertjes en rake one-liners zijn ook erg grappig. Alleen al zijn eerste opkomst op het toneel en de manier waarop hij geniet als hij voor het eerst letterlijk in de spotlights staat zijn onbetaalbaar.
De tweede akte is een stuk serieuzer en meer duister van toon als de in tradities vastgeroeste Major Giles Flack, een heerlijke rol van Angus Wright het gezelschap in gevaar brengt en levens op het spel worden gezet. Ondertussen ontstaan bij de mannen hechte vriendschappen en bijna onmogelijk lijkende liefdes.
Naast Russell Beale staat er een fantastische groep mannen op het toneel. Sophiya Haque als Sylvia Morgan is de enige actrice. Ze speelt een Euraziatisch meisje die veel minder naïef is dan ze lijkt. John Marquez is geweldig als de grofgebekte Corporal Len Bonny net als Joseph Timms die de jonge en naïeve Private Steve Flowers speelt. Harry Hepple ontroert als de zachtmoedige en vrouwelijke Charles Bishop.
De zwijgende onderdrukte meerderheid in het Maleisië van die tijd wordt vertolkt door Chris Chan als Lee en Sadao Ueda als Cheng. Maar de wraak van hun volk zien we pas aan het eind van het stuk als Grandage ons een verrassende blik in de toekomst werpt.
Christopher Oram heeft veel ontworpen voor het Donmar Warehouse en ook deze voorstelling draagt overduidelijk zijn stempel. Simpel maar bijzonder effectief en geholpen door het mooie lichtontwerp van Paule Constable voel je als het ware de hitte in de vervallen koloniale villa en de verkoeling als een tropische regenbui op het toneel losbarst.
‘Privates On Parade’ bleek een fantastische ervaring en hoewel het stuk uit de jaren ‘70 dateert blijkt het in 2012 allesbehalve oubollig. Naast alle humor en de onderhoudende showscènes zijn het vooral de emoties van oprechte vriendschap en liefde die je bijblijven.
‘Privates On Parade’ is nog tot en met 2 maart 2013 in het Noël Coward Theatre te zien.
Deze voorstelling zag ik 's avonds op woensdag 5 december 2012
© foto Johan Persson
