'Top Hat’ van RKO Pictures met tekst en muziek van Irving Berlin is één van de meest succesvolle dansmusicals ooit. Onsterfelijk gemaakt zo’n 76 jaar geleden door Fred Astaire en Ginger Rogers.
Nu is de musicalfilm voor toneel bewerkt door Matthew White en Howard Jacques. In de film zaten maar vijf songs van Irving Berlin die hij zelf beschouwde als het beste filmwerk uit zijn lange carrière en kent klassiekers als ‘Cheek to Cheek’ en ‘Top Hat, White Tie and Tails’. In de theaterversie zijn tien songs uit het rijke oeuvre van Berlin toegevoegd zoals ‘Let’s Face the Music and Dance’ en ‘I’m Putting All My Eggs in One Basket’. ‘Putting on the Ritz’ is speciaal voor de West End versie van ‘Top Hat’ in de musical geschreven en vormt gelijk de opening van de musical. Het is echt heerlijk om al die bekende nummers voorbij te horen komen uitgevoerd door een fantastisch spelend groot orkest.
‘Top Hat’ gaat over de Amerikaanse sterdanser Jerry Travers die naar Londen komt om te spelen in een show van vriend en producent Horace Hardwick. Als hij ‘s avonds laat een tapnummer oefent in zijn hotelkamer wekt hij de mooie Dale Tremont die een verdieping lager probeert te slapen. Jerry wordt op slag verliefd op Dale.
De problemen beginnen als Dale onterecht aanneemt dat Jerry Horace is, de echtgenoot is van haar goede vriendin Madge Hardwick. Na de succesvolle première van zijn voorstelling reist Jerry Dale achterna naar Venetië alwaar zij Madge bezoekt en de ontwerpen van haar Italiaanse modeontwerper Alberto Beddini komt promoten. Maar de verwarring begint pas echt als Jerry Dale ten huwelijk vraagt. Gelukkig komt aan het eind alles nog goed mede door de bemoeienissen van Horace’s butler Bates.
De cast van ‘Top Hat’ is fantastisch met Tom Chambers en Summer Strallen als de sympathieke Jerry en de pittige Dale. Martin Ball en Vivien Parry als de Hardwicks, Ricardo Alfonso als Alberto Beddini en Stephen Boswell in de rol van Bates. Het grote ensemble zingt en danst de sterren van de hemel en bewijst hun kracht in de vele ensemble- en dansnummers onder choreografie van Bill Deamer.
Het door de Art Deco geïnspireerde decorontwerp van Hildegard Bechtler is groots en indrukwekkend en weet met minimale middelen toch steeds een andere locatie te verbeelden. De kostuumontwerpen van Jon Morrell zijn prachtig en passen precies in de tijdgeest waarin het stuk speelt.
Het verhaal is flinterdun en het is wel jammer dat in de bewerking van de film naar het toneel over het hoofd is gezien dat musical een hele andere discipline is. En waar een andere filmklassieker als ‘Singin In The Rain’ die transitie wel succesvol heeft gemaakt, ontbreekt er bij ‘Top Hat’ toch iets. Maar het is lastig om te duiden wat dat dan is.
‘Top Hat’ is een heerlijke avond in het theater. Maar is wel escapisme in de meest pure zin van het woord. Als je genoegen neemt met een fantastische lichtvoetige avond vol prachtige zang- en dansnummers moet je zeker gaan kijken, als je op een andere manier uitgedaagd wilt worden zijn er op het moment betere musicals in Londen te zien.
Deze voorstelling zag ik 's avonds op vrijdag 11 mei 2012
© foto Tristram Kenton
