Voor de matinee op vrijdag is het naar het prachtige Prince Edward Theatre voor de Londense versie van de Disney blockbuster 'Aladdin'. De musical gebaseerd op de gelijknamige film uit 1992 beleefde de première op Broadway in 2014, is inmiddels ook te zien in Tokyo en Hamburg en er staat een productie gepland voor Sydney.
Het verhaal speelt zich af in Agrabah een kleurrijke plaats in het Midden-Oosten waar we kennis maken met de schelm Aladdin en zijn vrienden de kruimeldieven Kassim, Omar en Babkak. Maar in Aladdin schuilt eigenlijk geen kwaad en hij probeert er het beste van te maken. Een belofte die hij ooit deed aan zijn overleden moeder. In het paleis woont de mooie maar verwende prinses Jasmine in weelderige rijkdom die de huwelijkskandidaten die voor haar zijn uitgezocht keer op keer afwijst. Dit tot grote ergernis van haar vader de Sultan, die eist dat ze voor haar verjaardag die al over een paar dagen is een nobele prins zal trouwen. Bij toeval ontmoeten Jasmine en Aladdin elkaar en hoewel het liefde op het eerste gezicht is moet er nog het nodige gebeuren voor ze elkaar eeuwige trouw kunnen beloven. Er volgen vele avonturen waarbij Genie een geest uit de grot der wonderen en drie wensen een grote rol spelen net als de sluwe Jafar, de rechterhand van de Sultan en zijn onhandige hulpje Iago.
De musical combineert de aansprekende muziek van Alan Menken uit de film met nieuw geschreven songs zoals 'These Palace Walls', 'A Million Miles Away', 'Diamond In The Rough' en 'Somebody's Got Your Back' en een aantal songs die geschrapt waren uit de filmversie zoals 'High Adventure'. De teksten zijn van Howard Ashman, Tim Rice en Chad Beguelin die ook tekende voor het script.
Het design van 'Aladdin' door Bob Crowley is oogverblindend mooi net als de kostuumontwerpen van Gregg Barnes. Kosten noch moeite lijken gespaard om Agrabah tot leven te laten komen in een weelderig prachtig en bovenal kleurrijk design en 'Arabian Nights' dat de voorstelling opent is in dat opzicht al een showstopper. En dan heb je de vergulde sprankelende Cave Of Wonders en het magische vliegende tapijt nog niet eens gezien. Simpelweg prachtig !
De standby van Broadway Trevor Dion Nicholas mag de show in Londen als Genie openen. Hij geeft een erg energieke performance, ietwat over the top en hij doorbreekt regelmatig de vierde wand. Dat is iets waar je van moet houden en bovendien vond ik de pantomime elementen die zijn toegevoegd niet geslaagd. Dean John-Wilson als Aladdin en Jade Ewen als Jasmine vormen samen een prachtig koppel al miste ik wel de chemie tussen de twee. Wat dat betreft vond ik Rachid Sabitri, Stephen Rahman-Hughes en Nathan Amzi als het drietal Omar, Kassim en Babkak een stuk geloofwaardiger. Don Gallagher als slechterik Jafar speelde verdienstelijk al vond ik zijn hulpje Iago, een rol van Peter Howe, simpelweg irritant.
Het probleem voor mij met 'Aladdin' is dat ik simpelweg niets aan emoties heb beleefd. Het blijft allemaal erg aan de oppervlakte en ééndimensionaal en dat zelfs op de emotionele momenten als in 'Proud Of Your Boy' en 'A Whole New World'.
'Aladdin' is visueel verbluffend maar als geheel is het zeker niet de beste Disney en het is jammer dat er niet wat meer elementen in de voorstelling zitten die het ook voor volwassenen uitdagender maakt.
© foto's Deen Van Meer
Deze voorstelling zag ik 's middags op vrijdag 17 juni 2016
© foto's Deen Van Meer
