woensdag 28 september 2011

Ghost The Musical - Piccadilly Theatre


Er zijn van die filmklassiekers waar heel de wereld het over heeft zoals bijvoorbeeld ‘Ghost’ met Patrick Swayze, Demi Moore en Whoopi Goldberg die ik uiteindelijk nooit helemaal heb gezien. Net zoals bij ‘Dirty Dancing’ ben ik ooit ook bij ‘Ghost’ in het begin afgehaakt. Ik ga dus qua verhaal redelijk blanco de zaal in.

Op een avond wandelen Sam Wheat en Molly Jensen naar hun nieuwe appartement en worden in een donkere steeg beroofd waarbij Sam uiteindelijk het leven laat. De geest van Sam is gevangen tussen deze wereld en de volgende en hij is niet in staat om Molly te verlaten. Gaandeweg ontdekt hij dat ze in groot gevaar verkeert. Het medium Oda Mae Brown is een oplichtster van het zuiverste soort maar blijkt toch onverwachte gaven te hebben en is in staat om uiteindelijk contact met Sam te maken. Sam probeert om samen met haar met Molly te communiceren in de hoop haar te beschermen en uiteindelijk te redden.

Het script van Bruce Joel Rubin is duidelijk, al is in een vroeg stadium wel te beredeneren welke kant het verhaal uit zal gaan. De musical is geregisseerd door Matthew Warchus. Het geheel kwam op mij nogal kil en klinisch over en ondanks de emotionele strekking van het verhaal liet het mij onberoerd. Jammer want het gegeven leent zich daar bij uitstek voor.

De tekst en muziek voor ‘Ghost’ is geschreven door multi talent Dave Stewart die veel faam verwierf met Annie Lennox als de Eurythmics maar ook componeerde voor film en met ‘Barbarella’ een legendarische musicalflop op zijn naam heeft staan en Glenn Ballard een gerenommeerd Amerikaans componist en producer. Jammer is dat ze niet met een sterkere score zijn gekomen.  De muziek is volledig inwisselbaar is en met enkele uitzonderingen zoals ‘Ball Of Wax’ en ‘I’m Outta Here’ is er bij mij helaas niets van blijven hangen. ‘Unchained Melody’ van de The Righteous Brothers. de grote hit uit de filmversie, zit ingenieus door de hele musical verweven.

Het design voor ‘Ghost’ is van Rob Howell en is fenomenaal goed. Het ene moment zit je nog naar een redelijk conservatief theaterdecor te kijken om binnen een tel te veranderen in een multimediale videoclip-achtige setting. Het geweldige video design van Jon Driscoll speelt een cruciale rol. Op momenten heb ik echt met open mond zitten kijken omdat het er zo verdomd fantastisch uitziet. De originele choreografie van Ashley Wallen completeert het gevoel dat het hele design van de musical één filosofie ademt waar goed over is nagedacht. De knappe illusies en effecten van Paul Kieve zijn fenomenaal en ingenieus.

Het liefdeskoppel Sam Wheat en Molly Jensen wordt vertolkt door Richard Fleeshman en Caissie Levy en leveren een feilloze performance. Vocaal is het meer dan in orde en ook de chemie tussen de twee is ontegenzeglijk aanwezig. Het is niet moeilijk te geloven dat die twee karakters oprecht van elkaar houden. Het medium Oda Mae Brown wordt meer dan fantastisch vertolkt door Sharon D. Clarke met een geweldige stem en een komische timing waar je u tegen zegt. Haar grote solo ‘I’m Outta Here’ is een echte showstopper.

Prima prestaties ook in de ondersteunende rollen van Andrew Langtree als Carl Bruner en Ivan de Freitas als Willie Lopez. Indrukwekkend is ook Adebayo Bolaji als imposante Subway Ghost.

‘Ghost’ is absoluut een aanrader en er valt veel te genieten van de prestaties van de cast en het geweldige design. Al bekruipt mij wel het gevoel dat er een nog betere musical had gestaan met een meer consistente score en een script en regie waardoor je je meer betrokken voelt bij de karakters en het verhaal.