Op maandag weer een musical in het geweldige Donmar Warehouse. Helaas brengt dit theater de laatste jaren maar zelden een musical op de planken maar staat wel garant voor kwaliteit. Gelukkig weet ik mij bij de start van de voorverkoop van ”City Of Angels” verzekerd van een plaats in de stalls. Tijdens de previews kom ik erachter dat juist mijn stoel nu als restricted view op de plattegrond staat. Complimenten daarom voor de klantenservice van het Donmar en ATG die mij, na een email van mijn kant, kosteloos omboeken naar een betere zitplaats.
”City Of Angels” is een musical uit 1989 met muziek van Cy Coleman, die onder andere ook ”Barnum” en ”Sweet Charity” schreef, en teksten van David Zippel. Larry Gelbart is verantwoordelijk voor het script.
”City Of Angels” ging in 1990 aan de haal met alle belangrijke prijzen en won zes Tony Awards en acht Drama Desk Awards. Ruim twintig jaar na de Londense première in 1993 in het Prince Of Wales is het nu dus de beurt aan het Donmar Warehouse en regisseur Josie Rourke.
De musical combineert twee aparte verhaallijnen en speelt zich af in het Hollywood van de jaren veertig en gaat over het harde bestaan van Stine een jonge schrijver die poogt een filmscript te schrijven voor regisseur Buddy Fidler. Het plan is om één van zijn romans ”City Of Angels” waarin privédetective Stone de hoofdfiguur is te bewerken.
Stone krijgt opdracht van de flamboyante Alaura Kingsley om haar vermiste dochter Mallory op te sporen. Alaura is getrouwd met een oude man die zijn laatste dagen slijt in een ijzeren long. Deze in eerste instantie simpele opdracht wordt steeds ingewikkelder omdat Stine de scènes blijft herschrijven in opdracht van Buddy wiens ego groter is dan in eerst instantie blijkt.
Het verhaal wordt nog gecompliceerder als Stine een affaire begint met Donna, de secretaresse van Buddy. Gabby, de vrouw van Stine komt erachter en vertrekt naar New York. Als Stine na een onsuccesvolle poging om zich met zijn echtgenote te verzoenen terugkeert in Los Angeles blijkt dat Buddy niet alleen het filmscript drastisch heeft herschreven maar de hoofdrol heeft toebedeeld aan een populaire gladde crooner.
Stine verscheurt het script en vertrekt maar wordt achtervolgd door de beveiligers van de studio. In een poging de werkelijkheid een andere draai te geven herschrijft Stone de laatste scène waarin Stine de lijfwachten kan verslaan. En als Stine zich verzoent met Gabby en Stone de vermissing van Mallory tot een goed einde brengt is het eind goed al goed en krijgen we als publiek een finale voorgeschoteld in de beste Hollywood traditie in ”I'm Nothing Without You”.
Het verhaal op zich is vrij gecompliceerd en in de voorstelling wordt het je niet makkelijker gemaakt omdat beide verhaallijnen, die van de werkelijkheid en die uit de gedachtewereld van de schrijver compleet door elkaar lopen. En omdat de acteurs vaak ook nog eens dubbelrollen spelen ben je bij een onoplettend moment de draad wel eens kwijt.
Niettemin is ”City Of Angels” zo'n musical waarbij je jubelend de zaal verlaat. Alle disciplines komen in deze triomf op een fantastische manier samen. Het is een hommage aan de film noir met de geweldige jazz score van Coleman die uitmuntend wordt vertolkt door een 11-koppige band onder leiding van Gareth Valentine.
Designer Robert Jones weet de beperkte ruimte van het Donmar optimaal te benutten. De achterwand is verdeeld in een enorme boekenkast met keurig geordende boeken en daarboven tot de nok van het theater een enorme wand met onvoltooide scripts als verbeelding van de chaotische gedachtewereld van Stine. De stijlvolle kostuums vervolmaken het plaatje.
De scheiding van de twee verhalen en werkelijkheden is tot in het laatste kleine detail doorgevoerd waarbij de werkelijke wereld in technicolor tot leven komt en de gedachtewereld wordt uitgebeeld in zwart en wit.
Dit wordt in grote mate ondersteund door het sublieme lichtontwerp van Howard Harrison en het video- en projectieontwerp van Duncan McLean dat resulteert in een glorieuze finale van de eerste akte als Stine tot een confrontatie komt met zijn alter ego Stone in het fantastische ”You're Nothing Without Me” waarbij hun beider werelden botsen in een theatraal hoogstandje.
Een prachtige en grappige vondst is ook dat de schrijver soms scènes herschrijft waarbij de acteurs in omgekeerde volgorde spreken en in tegengestelde bewegingen terug gaan naar het begin van de scène om dan de gecorrigeerde zin opnieuw te spelen.
De twee mannelijke hoofdrollen Hadley Fraser (als Stine) en Tam Mutu (als Stone) zijn een genot om naar te kijken evenals Peter Polycarpou als Buddy Fidler.
Maar ”City Of Angels” is vooral een echt ensemblestuk. Katherine Kelly speelt een heerlijke dubbelrol als Carla en de zinnelijke verleidster Alaura en Rebecca Trehearn steelt als Donna/Oolie de show in het prachtige ”You Can Always Count On Me” Rosalie Craig kan stralen als Bobbi in ”With Every Breath I Take” en speciale vermelding verdient ook zeker de Angel City Four met Sandra Marvin, Jennifer Saayeng, Kadiff Kirwan en Jo Servi.
”City Of Angels” is een prachtige ode aan het Hollywood in de gloriedagen van de jaren veertig en een fantastische opbeurende en bijzonder knap gemaakte musical. Het is te hopen dat met Josie Rourke als artistiek leider van het Donmar, die met ”City Of Angels” haar eerste musical regisseerde, de smaak nu te pakken heeft en we meer musicals in dit intieme theater tegemoet kunnen zien.
Deze voorstelling zag ik 's avonds op maandag 5 januari 2015.
© foto's Johan Persson
