Ruim twaalf jaar nadat het doek viel voor ”Cats” in Londen is deze klassieker van Andrew Lloyd Webber weer terug in het hart van West End in het London Palladium.
De musical is gebaseerd op ”Old Possum's Book of Practical Cats” van T.S. Eliot en gedeelten ervan waren voor het eerst te horen op het Sydmonton Festival van 1978 toen vier van de gedichten op muziek van Lloyd Webber de première beleefden. Pas in 1980 toen in aanwezigheid van de weduwe van Eliot de eerste ruwe versie van ”Cats” als concertstuk werd gepresenteerd en Valerie Eliot hem een ongepubliceerd gedicht over Grizabella liet lezen kreeg Lloyd Webber het idee om ”Cats” als musical te presenteren.
Hij zocht samenwerking met de jonge onervaren producer Cameron Mackintosh, choreografe Gillian Lynne en regisseur Trevor Nunn van de Royal Shakespeare Company. Maar de voorbereidingen verliepen allesbehalve soepel. Er waren nauwelijks investeerders en Judi Dench, de oorspronkelijke Grizabella raakte dermate geblesseerd dat haar rol op het laatste moment werd ingevuld door Elaine Paige. Met een uitgestelde première en de argusogen waarmee deze nieuwe musical werd bekeken leek ”Cats” haast gedoemd te mislukken.
Maar de afloop bleek heel anders. ”Cats” beleefde de première op 11 mei 1981 in het New London Theatre waar de musical 21 jaar later in 2002 de allerlaatste voorstelling speelde. ”Cats” was in meer dan dertig landen en in meer dan driehonderd steden te zien, won twee Oliviers en zeven Tony's en brak menig record op West End en Broadway.
Voor de nieuwe versie die gebaseerd is op de laatste tourproductie waren de originele creatives opnieuw betrokken. John Napier paste het toneelbeeld op een imposante manier voor het Palladium aan waarbij het decor aan de zijkanten is uitgebouwd en tot aan de 'dress circle' reikt. Getuige de nummerplaat op de auto in de set is dit zijn 70e design voor de musical.
Nieuw zijn ook de projecties van Jon Driscoll die op spaarzame momenten worden gebruikt maar wel bijdragen aan de sfeer. En de prachtige belichting van David Hersey is ook helemaal van deze tijd waarbij de oorspronkelijke koorden met gloeilampen zijn vervangen door LED lampen die voor verrassend mooie effecten zorgen. Ook de kostuums voor onder andere Grizabella, Rum Tum Tugger en Growltiger en zijn bende zijn compleet nieuwe ontwerpen van Napier.
De energieke choreografie van Lynne is aangepast en Bill Deamer maakte een nieuwe tapchoreografie voor de scène ”The Old Gumbie Cat”. Ook muzikaal is er een en ander aangepast. Zo herschreef Lloyd Webber de scène met Rum Tum Tugger waarbij de de rocker van toen is veranderd in een hippe rappende straatkat met dreadlocks en ook de scène ”Growltiger's Last Stand” is voor deze versie compleet herschreven.
Hoewel ”Cats” volledig is gebaseerd op de originele teksten van Eliot vormen ”Jellicle Songs For Jellicle Cats” en het bekendste nummer uit de voorstelling ”Memory” een uitzondering omdat die teksten zijn geschreven door Trevor Nunn en Richard Stilgoe. De structuur van deze musical is gelijk ook de zwakte. Een plot is er wel maar het voelt meer als een serie van sketches die gebruikt worden om de enorme diversiteit in de kattenkarakters te introduceren dan als een coherente musical met een sterke verhaallijn.
Niettemin valt er heel veel te genieten van een meer dan perfecte cast die de gevarieerde score van Lloyd Webber en de choreografie van Lynne alle eer aandoen. De muziek van Lloyd Webber is een rijk geheel met vele hoogtepunten zoals het opbeurende ”Bustopher Jones” en ” Skimbleshanks”, de verstilling in ”The Moments Of Happiness”, het vertederende ”Gus The Theatre Cat” of een indrukwekkende hymne als ”The Ad-Dressing Of Cats”.
Benjamin Yates en Dawn Williams vormen een heerlijk duo als Mungojerrie en Rumpelteazer. Laurie Scarth is een ontwapenende Jennyanydots en Nicholas Pound indrukwekkend imposant als Old Deuteronomy. Speciale vermelding verdient ook zeker Antoine Murray-Straughan als de brutale Rum Tum Tugger en Zizi Strallen als Demeter, de jongste telg uit die getalenteerde familie. Maar ook Joseph Poulton als Mistoffelees maakt indruk.
Hoewel ”Cats” als geen andere musical een echt ensemblestuk is popdiva Nicole Scherzinger , gecast als Grizabella, de ster van de voorstelling. Aan Scherzinger de taak om de vele interpretaties van waarschijnlijk het meest bekende nummer uit de musicalgeschiedenis ”Memory” te doen vergeten. Een voorproefje van ”Memory” krijgt het publiek al aan het eind van de eerste akte en klinkt heel veelbelovend. Maar aan het einde van de tweede akte als Old Deutoronomy die kat moet kiezen die een nieuw leven is gegund, kan Scherzinger als Grizabella pas echt laten horen wat ze vocaal in huis heeft. En dat is werkelijk fantastisch. Ze is vocaal subliem maar presenteert een prachtige bijna breekbare interpretatie van haar karakter en als de laatste tonen wegsterven lijkt het alsof het publiek zich even dient te herpakken alvorens een ovationeel applaus het Palladium vult.
En waar in de originele enscenering Grizabella afscheid neemt in ”Journey To The Heavyside Layer” het geheel nogal knullig overkwam is ook deze scène aangepast en Grizabella in een mengeling van projecties, een oplichtend kostuum en een uitgekiende belichting lijkt te verdwijnen in een sterrenhemel.
”Cats” is een heerlijke zij het niet al te uitdagende avond in het theater waarbij de originele musical uit 1981 in een magnifieke hernieuwde versie met heel veel liefde is opgepoetst en klaar voor een zoveelste leven zelfs in 2014 en ver daarna. Er zijn al geruchten dat Scherzinger eind 2015 weer in Londen te zien is en mogelijk keert ”Cats” in 2016 terug op Broadway.
Deze voorstelling zag ik 's middags op woensdag 7 januari 2015.
© foto's Allesandro Pinna
