Begroet door het personeel met die belachelijke maar érg grappige Shrek-oortjes loop ik Drury Lane binnen. Ik heb veel zin in deze nieuwe musical in één van Londens grootste theaters waar in recente jaren veel spectaculaire musicals hebben gestaan. Na ‘The Producers’ ‘The Lord Of The Rings’ en ‘Oliver!’ is het nu dus de beurt aan ‘Shrek The Musical’.
Veel weet ik eigenlijk niet van de voorstelling : een nieuwe en bewerkte versie van een niet al te succesvolle Broadway show waarvan de CD ergens stof staat te vergaren. Verder heb ik de film ooit gezien. Dus ik ga redelijk blanco en onbevooroordeeld de zaal in om een paar uur later het theater teleurgesteld te verlaten.
De voorstelling begint nog aardig veelbelovend met de introductie van Shrek en zijn jeugdige versie en zijn ouders. En ook als alle sprookjes karakters het toneel bevolken ben ik nog aardig geamuseerd. Erg leuk zijn ook de vele verwijzingen naar andere musicals die in de voorstelling verstopt zitten.
Wat mij betreft is dit typisch zo’n geval waar de musical ten opzichte van de film geen enkele toegevoegde waarde heeft. De muziek van Jeanine Tesori ligt best prettig in het gehoor maar er is bij mij niets van blijven hangen. Jammer dan voor de componiste dat het enige nummer wat wel het podium af spettert en waarvoor ik weer even rechter in mijn stoel ga zitten, ‘Welcome To Duloc’ geschreven is voor de film door Mike Himelstein.
De hoofdrollen zijn voor Nigel Lindsay als Shrek, Richard Blackwood als Donkey, Nigel Harman als Lord Farquaad en Amanda Holden als Princess Fiona.
De voorstelling die ik zag was één van de eerste previews maar de leads gingen regelmatig de mist in en het klonk voorzichtig gezegd niet altijd even zuiver. En vooral Richard Blackwood als Donkey was erg moeilijk te verstaan.
Amanda Holden zong zich aardig door de score heen maar vond ik eigenlijk niet uitblinken. Nigel Lindsay als Shrek deed het goed maar zijn karakter bleef erg één-dimensionaal maar dat is ook te wijten aan het enorme pak en de vele lagen prosthetische make-up die hij draagt. Voor subtiliteit is dan ook weinig ruimte. Harman als Lord Farquaad deed het erg leuk, al had ik de gimmick van die rol na een paar minuten wel gezien, vooral als leuk bedoeld een bron van ergernis gaat worden.
Maar subtiliteit is ook niet de kracht van ‘Shrek’. Ik heb niets tegen een avond pretentieloos amusement maar de humor hier is soms wel erg banaal.
Wel grote complimenten voor het ensemble, dat klonk echt geweldig en uitblinker was tevens Landi Oshinowo als Dragon die echt een sublieme performance gaf in ‘Forever’. Jammer dan weer dat ze tijdens dat nummer niet op het toneel te zien is en haar karakter wordt verbeeld door een enorme, door drie man bediende, draak.
Het design is in handen van Tim Hatley (o.a. ‘Spamalot’) en het ziet er erg kleurig uit vooral de kostuums van de sprookjeskarakters zijn met veel oog voor detail ontworpen en een lust voor het oog. Erg jammer is dat van de enorme technische mogelijkheden en ruimte die Drury Lane biedt absoluut geen gebruik wordt gemaakt.
Geen draaischijf. Geen verrassende effecten, behalve dan de loopbrug die inventief gebruikt wordt in de ‘Travel Song’ en er vliegt een kleine versie van de draak door het auditorium in de tweede Acte. Gemiste kansen wat mij betreft. Het ziet eruit alsof de productie binnen een dag weer de trailers in kan op weg naar de volgende tourstop.
‘Shrek The Musical’ heeft vanaf 6 mei een lange preview periode. De première is pas op 14 juni maar dat is waarschijnlijk ook omdat Amanda Holden deze week niet speelt in verband met haar verplichtingen bij Brítain’s Got Talent.
Ik ben benieuwd hoe ‘Shrek’ ontvangen zal worden door de Britse pers. Ik kan daar geen inschatting van maken eerlijk gezegd. Voor mij valt ‘Shrek’ in de categorie van ‘leuk om een keer gezien te hebben’ maar een tweede bezoek zit er voor mij niet in.
