'Once' is een musical gebaseerd op de gelijknamige film van John Carney uit 2006 met een nieuw script geschreven door Enda Walsh. De Broadway versie kreeg in 2012 maar liefst elf Tony nominaties waarvan er uiteindelijk acht werden gewonnen waaronder die voor 'Best Musical', 'Best Actor' en 'Best Book' en met een Oscar winnend lied 'Falling Slowly' verwacht je heel wat. Na alle enthousiaste verhalen en mooie recensies toch maar geboekt voor de matinee op donderdag waarbij ook de beste plaatsen in de stalls maar £ 37,50 kosten.
Het verhaal is simpel en gaat over een niet nader genoemde jongen uit Dublin (Guy) die leeft voor zijn muziek en stofzuigers repareert in de winkel van zijn vader en over een Tsjechische vrouw en alleenstaande moeder (Girl) die elkaar ontmoeten op het moment dat hij de muziek wil opgeven omdat die hem teveel doet denken aan zijn ex-vriendin die nu in New York woont. Zij heeft toevalligerwijs een kapotte stofzuiger en biedt aan om piano voor Guy te spelen als hij die voor haar repareert. Ze weet hem uiteindelijk te overtuigen om door te gaan met schrijven van liedjes en terwijl zijn muzikale carrière steeds vastere vormen begint aan te nemen, groeit ook de liefde tussen de twee muzikanten. Maar de liefde tussen de twee sluimert en blijft lange tijd onuitgesproken. Juist op het moment dat hij daaraan wel wil toegeven komt zij met het verhaal dat de vader van haar dochter Ivanka heeft gebeld en wil proberen zich met zijn gezin te verzoenen. Guy krijgt van zijn vader genoeg geld om naar New York te vertrekken en zich daar te settelen. En even toevallig en vanzelfsprekend als waarmee hun verhaal begon komt er ook weer een einde aan.
De set is simpel en statisch maar prachtig ontworpen door Bob Crowley en verbeeldt een Ierse pub met verweerde spiegels rondom. Voor aanvang is het al mogelijk om op het toneel een drankje te nemen en terwijl het podium zich langzaam vult met de castleden die alvast wat muziek spelen dooft langzaam het zaallicht gaat een en ander geruisloos over in de uiteindelijke musical.
Hoewel musical is misschien niet het juiste woord. 'Once' is meer een kruising tussen een toneelstuk en een concert waarbij de castleden bijna allemaal voortdurend op het toneel zijn en hun eigen instrumenten bespelen. De muziek geschreven door Glen Hansard en Markéta Irglová is een soort mix van Ierse folk en Oost-Europese volksmuziek is bij vlagen prachtig maar nog vaker weinig opmerkelijk en onopvallend en van het dertien-in-een-dozijn type waar we in de hedendaagse singer-songwriter cultuur al te vaak mee worden gebombardeerd. Muzikaal hoogtepunt wat mij betreft is 'Gold' (geschreven door Fergus O'Farrell) en dan vooral de prachtig gezongen a-capella versie in de tweede akte.
Grote ster van de voorstelling was voor mij Zrinka Cvitešić die als 'Girl' met veel humor en een intense maar natuurlijke aanwezigheid haar rol creëerde. Deze middag was David Hunter op als 'Guy', die de meesten misschien kennen als kandidaat in 'Superstar' en was ook fantastisch in zijn zang en de stoere onhandigheid die zijn rol kenmerkt. Een mooie rol ook voor Michael O'Connor als de vader van Guy maar voor de rest is 'Once' voornamelijk een ensemblestuk waarbij geen individuele performers kunnen stralen.
Al met al is 'Once' een genoeglijke middag in het theater. Het is een sympathieke en goed gemaakte voorstelling over liefde en vriendschap al zit er wel erg weinig drama in. En dan bedoel ik geen ingewikkelde wendingen in het verhaal, maar wat meer emotie en heftigheid. Als je het idee hebt dat je de liefde uit je leven gevonden hebt maar ook weer moet gaan verliezen komen er heel wat intenser emoties bij kijken dan ik hier heb gezien.
'Once' is zeker een aanrader als je eens wat anders dan de standaard musical wil zien, al zal het voor mij zeker bij één bezoek blijven.
Deze voorstelling zag ik 's middags op donderdag 5 december 2013.
