zaterdag 27 november 2010

Love Story - Duchess Theatre

Op mijn laatste volle dag in Londen begon ‘Love Story’ aan de previews. Een nieuwe musical gebaseerd op de roman van Erich Segal en de film met dezelfde naam uit 1970 met een script van Stephen Clark. Deze productie is een transfer vanuit het Chichester Festival Theatre waar deze kleine musical afgelopen zomer met veel succes speelde. Michael Ball is een van producenten en maakt met ‘Love Story’ zijn debuut in die rol.
Simpel gezegd is het een liefdesgeschiedenis tussen twee jonge mensen en speelt zich af in het Amerika van de jaren zestig. Oliver Barrett IV en Jenny Cavilleri vinden elkaar ondanks hun grote verschillen in sociale achtergrond toch en ontwikkelen een hechte band die ondanks alle tegenslagen sterk overeind blijft.
Het gevaar met dit soort musicals is dat het vaak te sentimenteel en ‘cheesy’ wordt. ‘Love Story’ is dat absoluut niet. De ijzersterke musical onder regie van Rachel Kavanaugh begint met het einde van het verhaal en dat maakt dat je als toeschouwer de liefdesgeschiedenis heel anders beleeft omdat je de trieste afloop al lang kent. De emoties die je als publiek voelt zijn echt en oprecht.
Het decor van Peter McKintosh is prachtig en is niet meer dan een simpele intens witte ruimte met een zwarte vleugel die in combinatie met het smaakvolle belichtingsplan van Howard Harrison de verschillende locaties gedurende het verhaal verbeeldt. Het orkest zit gedurende de hele voorstelling zichtbaar op het achtertoneel en hoewel ik in het begin nog dacht dat dat wellicht storend zou kunnen zijn was het dat op geen enkel moment. Het is een klein ensemble bestaande uit piano, violen, cello, bas en gitaar.
De muziek is geschreven door Howard Goodall die al een indrukwekkend oeuvre op zijn naam heeft. Qua musical is hij wellicht het bekendst van ‘The Hired Man’ maar hij componeerde voor theater, film en TV. Goodall zat tijdens de voorstelling een paar stoelen naast me en het was mooi om te zien hoe hij zich voor de voorstelling met de ogen dicht zat te concentreren.
Jammer dat in het programmaboek geen lijst met de individuele songs stond maar de muziek is geweldig mooi. Vaak sprankelend, bij vlagen ontroerend en prachtig melodieus. Het bekende thema uit de film van Francis Lai zit op een verrassende manier in de voorstelling verweven.
Een groot compliment voor de cast : de hoofdrollen zijn voor Emma Williams en Michael Xavier die hun rollen hier in Londen hernemen. Peter Polycarpou is erg ontroerend als Jenny’s vader Phil.
‘Love Story’ is een musical die je absoluut moet gaan zien. Ontroerend echt en met emoties waar iedereen ooit wel eens mee te maken heeft gehad. Het had op mij hetzelfde effect toen ik ooit nietsvermoedend in Londen de eerste keer ‘Blood Brothers’ zag en ik na de voorstelling bij wijze van spreken buiten het theater nog stond te huilen. En zo aan de reacties om me heen te horen was ik echt niet de enige. Een aanrader !

© foto's Manuel Harlan