Donderdagavond is het weer tijd voor musical. Opnieuw naar 'The Go-Between' in het Apollo Theatre op Shaftesbury Avenue. Ik zag deze voorstelling al twee keer eerder tijdens mijn vorige bezoek in juni en een uitgebreid verslag is hier na te lezen. Blijkbaar hebben de producenten diepe zakken want gezien de bezoekersaantallen moet er een hoop geld bij. De zaal zit wel een stuk voller dan tijdens mijn bezoek in juni, maar als Michael Crawford niet in de hoofdrol had gestaan was deze musical natuurlijk al lang gesloten.
Deze avond staat de voltallige eerste bezetting op het toneel en naast Archie Stevens die ik al zag als Marcus zie ik nu Luka Green in de rol van Leo. De cast kent absoluut geen zwakke schakels maar vooral veteraan Crawford is opnieuw zeer indrukwekkend.
Prachtig delicaat stuk met een intrigerend verhaal dat ontroert. Het is wel jammer dat ze voor de epiloog met de oudere Marian geen oudere actrice hebben gecast maar uit praktische overwegingen wel logisch natuurlijk. De vormgeving is prachtig net als de staging, weet de sfeer perfect te treffen en levert prachtige schilderachtige plaatjes op. Geesten uit een ver verleden gevangen in zwoele zomermiddagen terwijl in de verte de donder rommelt en je als publiek wordt meegevoerd naar een bijna nachtmerrieachtige setting.
Ook voor de derde keer blijkt 'The Go-Between' een fantastische ervaring en het is een verademing om onderdeel te zijn van een publiek dat zo muisstil zit te genieten. Tijdens de voorstelling is er weinig ruimte voor applaus maar de ovatie aan het slot is tekenend. Ik ben blijkbaar niet de enige die wederom zo intens heeft genoten.
'The Go-Between' is een absolute verademing en fantastisch om te zien dat er op West End blijkbaar nog ruimte is voor dit soort nieuw werk, zelfs als het geen eclatant commercieel succes blijkt.
Deze avond staat de voltallige eerste bezetting op het toneel en naast Archie Stevens die ik al zag als Marcus zie ik nu Luka Green in de rol van Leo. De cast kent absoluut geen zwakke schakels maar vooral veteraan Crawford is opnieuw zeer indrukwekkend.
Prachtig delicaat stuk met een intrigerend verhaal dat ontroert. Het is wel jammer dat ze voor de epiloog met de oudere Marian geen oudere actrice hebben gecast maar uit praktische overwegingen wel logisch natuurlijk. De vormgeving is prachtig net als de staging, weet de sfeer perfect te treffen en levert prachtige schilderachtige plaatjes op. Geesten uit een ver verleden gevangen in zwoele zomermiddagen terwijl in de verte de donder rommelt en je als publiek wordt meegevoerd naar een bijna nachtmerrieachtige setting.
Ook voor de derde keer blijkt 'The Go-Between' een fantastische ervaring en het is een verademing om onderdeel te zijn van een publiek dat zo muisstil zit te genieten. Tijdens de voorstelling is er weinig ruimte voor applaus maar de ovatie aan het slot is tekenend. Ik ben blijkbaar niet de enige die wederom zo intens heeft genoten.
'The Go-Between' is een absolute verademing en fantastisch om te zien dat er op West End blijkbaar nog ruimte is voor dit soort nieuw werk, zelfs als het geen eclatant commercieel succes blijkt.
Deze voorstelling zag ik 's avonds op donderdag 15 september 2016
© foto's Tristram Kenton
© foto's Tristram Kenton
