De stageversie van de bekende cultfilm uit 1994 stond de donderdagmiddag in de planning. Na Australië en Nieuw Zeeland staat ‘Priscilla Queen Of The Desert’ sinds maart 2009 in Londen. Het toneel voor ‘Priscilla’ is hoog maar gezeten op rij G in de stalls had ik perfect zicht op alle scènes. Ook die zich hoog in de toneelopening en in de zaal afspelen.
Het verhaal van ‘Priscilla’ gaat over Tick (Mitzi) een in Sydney wonende travestiet die samen met transsexueel Bernadette en de flamboyante en vooral erg irritante drag queen Felicia door de Australische outback op pad gaan in een gammele bus die ze hebben omgedoopt tot Priscilla. De reden van de reis is een optreden in een casino in Alice Springs. Wat Bernadette en Felicia nog niet weten is dat Tick daar bij Marion een zoontje Benjamin heeft die hij al jaren niet heeft gezien. Maar voor ze in Alice Springs arriveren beleeft het drietal allerlei leuke en minder leuke avonturen en worden geconfronteerd met de soms homofobische mentaliteit op het platteland.
Deze voorstelling is fouter dan fout, camper dan camp en alle stereotiepen worden zonder gêne uit de kast getrokken. Toch is ‘Priscilla’ een heerlijke en hartverwarmende voorstelling en kom je op vleugels de zaal uit. Ondanks alle jolijt kent ‘Priscilla’ ook veel emotionele momenten waarbij menig traantje wordt weggepinkt. Zoals bijvoorbeeld in de scène met Joni Mitchell’s ‘Both Sides Now’ en de scène tussen Tick en zijn zoontje Benji met Elvis Presley’s ‘Always On My Mind’.
Tony Sheldon als Bernadette die de rol ‘down under’ creëerde en nu in Londen speelt is fenomenaal met een perfecte timing. Grappig en gevat maar vooral geloofwaardig als vrouw. Jason Donovan speelt Tick en is waarschijnlijk gekozen op zijn bekende naam want hij is niet de beste zanger en acteur. Maar hij speelt de rol verdienstelijk en symphatiek en bovendien zijn de referenties naar Kylie en Neighbours natuurlijk erg leuk als hij speelt. Tijdens de week dat ik in Londen was speelde Matthew Cole de rol van Felicia. Weinig op aan te merken al was het soms wel erg ‘over the top’. Ik ben benieuwd hoe Oliver Thornton de rol speelt.
De show is prachtig vormgegeven met oogverblindende kleurrijke kostuums van Tim Chappel en Lizzy Gardiner die de Oscarwinnende creaties voor de musicalversie opnieuw ontwierpen. Een feest om naar te kijken en op momenten kom je ogen tekort om alles in je op te nemen. De grootste feature qua decor is natuurlijk de enorme bus en de scène waarin die ‘shocking pink’ wordt geverfd is weer zo’n prachtig theatraal moment.
De score van de musical varieert van de grote discoklassiekers uit de jaren zeventig en tachtig tot Verdi’s La Traviata in een indrukwekkende scène met Felicia tegen het einde van de eerste akte. ‘Priscilla ‘kent veel muziek die ook in de film zat maar ook nieuwe toevoegingen als ‘Downtown’, ‘What’s Love Got to Do with It’en ‘MacArthur Park’. Ook is ABBA ten faveure van Kylie ingewisseld. De songs worden perfect gezongen en voor het voetlicht gebracht door een stralend ensemble en niet in de laatste plaats door de prestaties van de drie andere Diva’s.
Toegegeven ik had zo mijn twijfels bij opnieuw een feelgood musical maar ‘Priscilla’ is één groot feest waarbij je het hele scala aan emoties beleeft en zeer zeker een herbezoek waard !
