Op maandag bijna geen matinees in Londen maar voor die avond stond wel ‘Piaf’ op het programma. In het Vaudeville Theatre bijna naast het Adephi Theatre waar Elena Roger eerder schitterde als Evita geeft ze nu gestalte aan zangeres en actrice Edith Piaf.
Bij het ophalen van mijn kaartje toch voor de zekerheid maar even gevraagd of ze wel zou spelen. Gelukkig, Miss Roger speelt alle voorstellingen. Het stuk ‘Piaf’ van Pam Gems, een transfer vanuit het Donmar Warehouse, wordt zonder pauze gespeeld en omdat de produktie in een moordend bijna beklemmend tempo voortraast is er tussen de scenes geen ruimte gelaten voor applaus en is de ontlading aan het slot des te groter.
Een donderende ovatie voor La Roger en méér dan terecht. Roger leeft en ademt Piaf, speelt deze rol vol overtuiging van haar vroege jeugd tot aan haar dood. Geloofwaardig en ontroerend in alle fases en leeftijden die ze moet doorleven en het is bijna eng om te horen hoeveel haar stem op die van Edith lijkt. En bovendien grotendeels gezongen in perfect Frans. Als deze vrouw voor deze rol geen Olivier Award krijgt is er geen gerechtigheid.
Piaf is een rauwe donkere voorstelling, gespeeld op een bijna leeg toneel die haar dramatische levensverhaal zonder franje vertelt en dat ondanks de glorieuze successen van haar muziek toch vooral werd gedomineerd door tragische liefdes, prostitutie en verslaving- en gezondheidsproblemen.
Roger wordt ondersteund door een uitstekende cast die een scala aan rollen vertolken waaronder die van Marlène Dietrich, Yves Montand en Charles Aznavour. Speciale vermelding verdient Lorraine Bruce als vriendin Toine. Geweldig ! Maar stralend middelpunt van deze voorstelling is Elena Roger in een vijf sterren performance. ‘Piaf’ speelt deze maand nog in Londen en is voor het laatst te zien op 24 januari 2009.
© foto Johan Persson
