Zondag stond de matinee van ‘A Little Night Music’ op het programma in de Menier Chocolate Factory. Met de voorstelling van ‘Sunday In The Park With George’ nog vers in het geheugen was ik benieuwd naar deze andere Sondheim klassieker. Regisseur Trevor Nunn heeft zich bij deze produktie meer dan eerder laten inspireren door de film van Bergman waarop de musical is gebaseerd en Desirée Armfeldt is nu gecast in de leeftijd waarop de rol is geschreven. Een actrice van tegen de veertig prachtig gespeeld door Hannah Waddingham.
‘A Little Night Music’ is bijna geheel gecomponeerd in 3/4 maat en speelt zich af in het Zweden aan het begin van de vorige eeuw en concentreert zich op de onderlinge relaties, liefdes en intriges van de families Armfeldt, Egerman, Malcolm en hun bedienden.
‘A Little Night Music’ is één van de meer lyrische scores van Sondheim die prachtig werd gespeeld in het kleine intieme auditorium in sublieme arrangementen van Jason Carr. Het decor en de prachtige met veel oog voor details gemaakte kostuums van David Farley ademen de rust die bij de voorstelling past. En in het prachtige lichtontwerp van Hartley T A Kemp waan je je bijna in die zomernacht die drie keer zal glimlachen : de eerste keer voor de jongeren, de tweede keer voor de dwazen en de derde keer voor de ouderen.
‘A Little Night Music’ is een passievol stuk vol ontluikende seksualiteit en broeierige erotiek maar op een bijna afstandelijke manier waardoor de voorstelling soms als droom soms als nachtmerrie werkt. De openingsscène is fenomenaal mooi.
De rollen zijn stuk voor stuk uitstekend bezet. Jessie Buckley als de jonge Anne Egerman is een revelatie. Maar de echte glansrollen zijn toch voor Hannah Waddingham als Desirée Armfeldt, bij haar ‘Send In The Clowns’ stokt de adem. Prachtig. En niet te vergeten Maureen Lipman als Madame Armfeldt die het geheel beziet en analyseert en haar rol met een geweldige onderkoelde humor speelt. Ook Alexander Hanson als Fredrik Egerman is hier toch een stuk overtuigender en geloofwaardiger dan in Marguerite waar ik hem als laatste zag. Door één naam te noemen doe je de ander tekort : Gabriel Vick als Henrik, de veel geplaagde zoon van Fredrik Egerman of Kaisa Hammarlund als Petra en haar mooie uitvoering van ‘The Miller’s Son’. In deze versie is overigens voor het eerst weer de song ‘Silly People’ te horen gezongen door bediende Frid.
© foto's Catherine Ashmore
