De voorstellingen van Matthew Bourne zijn zo'n beetje een traditie in de decembermaand in Sadler's Wells en ook dit jaar vormt geen uitzondering. Bourne bewerkte het bekende eeuwenoude sprookje van een jong meisje dat gedoemd is om honderd jaar te slapen naar 'A Gothic Romance' zoals de ondertitel luidt, en is na de première in 2012 terug in Londens danstheater.
Na 'Nutcracker!' en 'Swan Lake' waagt Bourne zich nu aan het derde ballet van Tsjaikovski dat in 1890 de première beleefde en dat hij baseerde op het sprookje uit de 17e eeuw van Charles Perrault. Bourne's versie begint ook in 1890 bij de geboorte van Aurora en voert in vier aktes door haar leven, van 1890 en 1911 naar 2011 en de dag van gisteren.
Aurora de mooie prinses is verliefd op Leo de bescheiden jachtopziener van het paleis maar raakt in verwarring als de mooie maar boosaardige Caradoc ten tonele verschijnt. Hij is de mysterieuze zoon van de duistere fee Carabosse. In hun strijd om de liefde van Aurora vervagen de grenzen van leven en dood en bovenal tijd. Het is een prachtig Gothisch verhaal dat vele fascinerende facetten in zich verenigt van verborgen homo-erotiek tot nachtelijk vampirisme.
De sets en kostuums van Lez Brotherson zijn briljant en vooral oogstrelend en zorgen in combinatie met het lichtplan van Paule Constable voor prachtige taferelen. Van de Victoriaanse vergulde weelde en de pracht en praal in het paleis dat enigszins bedompt voelt naar de vrijheid van met zonlicht vervulde zomerse tuinen naar een desolaat maan verlicht griezelig bos of een spaarzaam door neon verlichte nachtclub. Prachtig is ook de vormgeving van de kleine Aurora een betoverende ingenieus vormgegeven beweegbare pop.
Matthew Bourne weet als geen ander zijn handtekening op dit tijdloze verhaal te zetten en het ook nog eens relevant te maken voor de 21e eeuw. Hij is de regisseur maar tevens verantwoordelijk voor het nieuwe script. Zijn choreografieën voor 'Sleeping Beauty' ademen vele stijlen. Van de heerlijk romantische en nostalgische balletten in de paleistuinen als Aurora 21 jaar wordt en macabere danspassen van de vampieren naar meer moderne dansbewegingen als het verhaal in onze tijd speelt.
De solisten in deze voorstelling zijn prachtige dansers met Ashley Shaw als de eigenzinnige maar zeer gracieuze Princess Aurora, Chris Trenfield als de charmante Leo en Christopher Marney als de mysterieuze Count Lilac. Adam Maskell was prachtig in zijn dubbelrol als de boze fee Carabosse en haar zoon de androgyne Caradoc.
Punt van kritiek is wel dat de prachtige muziek van Tsjaikovski, waar overigens driftig in geknipt was, op band staat. Het klinkt opulent maar deze middag toch niet optimaal en te zeer versterkt. Maar goed gezien de redelijk lage toegangsprijzen is een volledig symfonisch orkest ook geen optie.
In alle overige aspecten is 'Matthew Bourne's Sleeping Beauty' een fantastisch mooie en oogstrelende dansvoorstelling die alle snaren raakt en werkt als een levendige droom.
Deze voorstelling zag ik 's ochtends op dinsdag 29 december 2015
© foto's Simon Annand & Mikah Smillie
