Londen in december is natuurlijk heerlijk. Genieten van de sfeervol verlichte straten, de prachtige etalages. De Kerstsfeer heerst alom. Ook het London Palladium werkt mee en daar is in deze periode de musical ‘Scrooge’ van Leslie Bricusse te zien.
De musical volgt het verhaal van Charles Dickens’ ‘A Christmas Carol’ vrij getrouw. De naargeestige vrek Ebenezer Scrooge wordt op Kerstavond bezocht door de geest van zijn vroegere zakenpartner Jacob Marley, waarbij hij tot inzicht komt nadat hem een blik wordt gegund in Kerstmis van heden, verleden en toekomst.
De hoofdrol is voor rasentertainer Tommy Steele. Steele is inmiddels 76 en was al in de jaren ’50 uiterst succesvol als tieneridool en rock & roll zanger. In de jaren ’60 maakte hij de overstap naar een carrière als musicalacteur op zowel het witte doek als de planken en was in onder andere ‘Hans Christian Andersen’, ‘Finian’s Rainbow’ en ‘Half A Sixpence’ te zien. Later was hij te zien in ‘Singin In The Rain’ in hetzelfde Palladium en in die andere Bricusse musical ‘Doctor Dolittle’.
In 2003 was Steele voor het eerst te zien in de titelrol van ‘Scrooge’. Een rol die hij in vele jaren daarna ook vertolkte en hij is na 2005 nu opnieuw in het London Palladium te zien.
Toegegeven met niet al te veel verwachtingen neem ik mijn plaats in. Maar ondanks alle negatieve berichten die ik op internet over de bezettingsgraad van deze productie lees zit de zaal tijdens deze matinee toch goed vol.
Al bij het openingsnummer ‘Sing A Christmas Carol’ zit ik met kippenvel. De muziek is ‘vintage musical’ maar klinkt erg prettig en dient het verhaal prima met mooie solo’s, duetten en grote ensemblestukken als ‘December The Twenty-Fifth’, ‘Thank You Very Much’ en de finale voor de pauze ‘I Like Life’.
De cast bestaande uit volwassenen en kinderen is groter dan bij menig West End musical en er wordt fantastisch gezongen. Mooie prestaties van Barry Howard als Jacob Marley, James Head als Ghost Of Christmas Present en Sarah Earnshaw is een prachtige Ghost Of Christmas Past.
Tommy Steele met een tandpasta-glimlach van oor tot oor is natuurlijk niet de meest logische keuze voor Ebenezer maar hij weet je gedurende de voorstelling wel helemaal in te pakken en hij is eerlijk gezegd hartverwarmend. De energieke Steele is bijna gedurende de hele voorstelling op het toneel en hij zingt verrassend goed.
Het verhaal over Scrooge, zijn familie, de Cratchits en Tiny Tim is natuurlijk al in alle mogelijke varianten opgevoerd en vormgegeven maar als in het verhaal Kerstochtend aanbreekt zit ik toch weer te snotteren.
Het indrukwekkende decor en kostuums van Paul Farnsworth zijn traditioneel ouderwets maar de Victoriaanse taferelen passen mooi bij deze musical evenals de prachtige belichting van Nick Richings. De speciale effecten van illusionist van Paul Kieve zijn niet altijd even verrassend maar zorgen toch voor een paar mooie theatrale effecten.
‘Scrooge’ is zeker een aanrader, een musical in de meest pure zin van het woord en af en toe een beetje pantomime maar dat mag de pret niet drukken. En Steele is een pure entertainer dat blijkt ook uit het onderonsje met het publiek na het slotapplaus. Natuurlijk is het geregisseerd en doet hij dat bij elke voorstelling maar het geeft je wel een fijn gevoel.
Deze voorstelling zag ik 's middags op donderdag 6 december 2012
© foto Donald Cooper
