Die avond ga ik naar de Chocolate Factory, altijd een fijn theater om te komen, met kwaliteitsproducties en hun jaarlijkse musical rond de feestdagen is min of meer een traditie.
Dit jaar is gekozen voor 'She Loves Me' uit 1963 met muziek van Jerry Bock en teksten van Sheldon Harnick, die een jaar later het grootste succes uit hun carrière zouden maken met 'Fiddler On The Roof'. 'She Loves Me' was voor het laatst op West End te zien in 1994 en kende in 2016 nog een Broadway revival. Joe Masteroff's script is gebaseerd op het Hongaarse toneelstuk 'Parfumerie' van Miklos Laszlo dat bijvoorbeeld ook de basis vormde voor de film 'You've Got Mail'.
'She Loves Me' speelt zich grotendeels af in de parfumerie van Mr Maraczek in het Boedapest van de jaren dertig. Naast eigenaar Mr Maraczek werkt ook de betrouwbare Ladislav Sipos in de winkel, een jonge leergierige bezorger Arpad Laszlo en de eeuwig jonge, althans dat denkt ze zelf, Ilona Ritter die een geheime affaire heeft met de minzame Steven Kodaly. De enthousiaste Amalia Balash die pas in de winkel werkt en de verlegen Georg Nowack hebben een soort van haat-liefde verhouding met elkaar. Beter gezegd, ze kunnen elkaar niet luchten of zien.
Maar beiden zijn verwikkeld in een spannende amoureuze briefwisseling met een anonieme tegenpartij. Wat ze niet weten is dat ze met elkaar corresponderen. In december komen de twee briefschrijvers overeen om elkaar dan eindelijk te gaan ontmoeten in Café Imperiale. Maar als Georg daar aankomt en ziet dat Amalia zijn geheime pen vriendin is, wordt het te heet onder zijn voeten, en Amalia blijft in het ongewisse over wie haar geheime liefde nu werkelijk is ...
In de aanloop naar de Kerstdagen en de verwikkelingen die volgen groeien Georg en Amalia langzaam maar zeker naar elkaar toe. Maar pas als Georg één van haar brieven voorleest, wordt voor Amalia eindelijk duidelijk dat hij altijd haar grote liefde is geweest.
Het verhaal klinkt mierzoet en dat is het eigenlijk ook. En het subplot dat deze musical wat meer gewicht en drama lijkt te willen geven, voelt eerlijk gezegd vrij overbodig.
Het prachtige sprankelende en vergulde design van de set en de kostuums van Paul Farnsworth en het lichtplan van Paul Pyant, versterken het gevoel van deze show. Het is kleurrijk en licht, bijzonder smaakvol maar ook een beetje kitscherig. En het is verbazingwekkend om te zien dat dit allemaal op het kleine toneel van de Chocolate Factory mogelijk blijkt. Vier kleine draaischijven zorgen ervoor dat in een mum van tijd een straatje in Boedapest transformeert in het interieur van de winkel. Het zijn prachtige glinsterende plaatjes als het donker wordt en het licht door de pastel gekleurde parfumflesjes in de etalage schijnt. En kleine effecten als het neerdwarrelen van herfstbladeren en sneeuwvlokken geven niet alleen het verglijden van de seizoenen weer, maar versterken ook het comfortabele gevoel.
De score, in nieuwe arrangementen van Jason Carr, kent geen zwakke momenten en wordt met verve uitgevoerd door het kleine orkest onder leiding van Catherine Jayes. Prachtige ensemblenummers als 'Good Morning, Good Day' en 'Twelve Days To Christmas', het melancholieke 'Dear Friend' maar ook veel songs met humor en de inventieve teksten van Harnick zoals 'No More Candy' en het heerlijke 'A Trip To The Library'. Of het tweeluik 'Vanilla Ice Cream' en 'She Loves Me' waarin Amalia haar liefde voor Georg bezingt en andersom, aarden in de beste Broadway tradities.
De cast die op het toneel staat is zonder uitzondering perfect. Mark Umbers is uitstekend als de ietwat norse en onhandige Georg en Scarlett Strallen speelt Amalia met veel verve en zingt uiteraard subliem. Katherine Kingsley is briljant en kwetsbaar. Haar rol is die van de blonde stoeipoes Ilona, die na een stormachtige affaire met haar wispelturige collega Steven, verdienstelijk vertolkt door Dominic Tighe, uiteindelijk toch haar geluk vindt bij de optometrist Paul die ze in de bibliotheek heeft ontmoet. In de overige rollen vallen zeker Callum Howells op als de jonge Arpad, Les Dennis als de mopperende Maraczek en Cory English, die de scène steelt als de ober in de restaurant-scène.
Regisseur Matthew White pretendeert met deze welkome revival van 'She Loves Me' ook niet meer dan het werkelijk is. Een enorm charmante, onweerstaanbare en vooral briljant geschreven musical. Heerlijk ouderwets maar zeker niet sentimenteel.
Deze voorstelling zag ik 's avonds op dinsdag 27 december 2016
© foto's Alistair Muir en Tristram Kenton
Deze voorstelling zag ik 's avonds op dinsdag 27 december 2016
© foto's Alistair Muir en Tristram Kenton
