Op de laatste dag in Londen staat als eerste de matinee van de nieuwe Andrew Lloyd Webber 'School Of Rock' op het programma. Na de première december 2015 in New York kwam al snel het bericht dat in de herfst van 2016 de Londense versie in het New London Theatre te zien zou zijn. 'School Of Rock' is gebaseerd op de gelijknamige film uit 2003 en voor de musicalversie sloeg Lloyd Webber na 'Love Never Dies' opnieuw de handen ineen met tekstschrijver Glenn Slater. Het script is van Julian Fellowes die wellicht het bekendst is van 'Downtown Abbey' maar op musicalgebied ook al zijn sporen heeft verdiend met bijvoorbeeld 'Mary Poppins' en recenter met 'Half A Sixpence' en 'The Wind In The Willows'.
Het zit de ietwat naïeve gitarist Dewey Finn allemaal niet mee. Hij heeft geen cent en is ontslagen uit zijn band No Vancancy nét voor de talentenjacht Battle Of The Bands plaats vindt. Hij woont tijdelijk bij zijn nerdy vriend Ned Schneebly en als Patty Di Marco, Ned's nogal dominante vriendin, Dewey een ultimatum stelt om nu eindelijk de huur eens te betalen slaat de paniek toe. Maar de oplossing lijkt ineens dichtbij als er naar Ned gebeld wordt en Dewey toevallig de telefoon opneemt ... De prestigieuze Horace Green School zit dringend verlegen om een invaldocent. Dewey ziet zijn kans schoon en doet zich bij Rosalie Mullins de strenge directrice van de school voor als Mr Schneebly om zo op een slinkse manier wat geld te verdienen. Als de kinderen muzikale talenten blijken krijgt Dewey het idee om een eigen rockband te vormen en zo toch mee te kunnen doen in Battle Of The Bands. Maar voor het zover is krijgt hij heel wat te stellen om het vertrouwen van de kinderen te winnen en de lastige vragen van de leraren en de ouders te ontwijken. Het wachten is op het moment dat hij een keer genadeloos door de mand valt.
Het script van Fellowes zit vol vaart en is zeer te genieten al voelt het op momenten wel erg voorspelbaar. Het is duidelijk gericht op het recht toe recht aan vertellen van het verhaal van de familievoorstelling die 'School Of Rock' nu eenmaal is. Jammer is wel dat alle stereotypen zonder enige gene uit de kast worden getrokken en de karakters voelen soms wel erg plat en cartoonesk.
De score kent een aantal songs uit de film ('School Of Rock' en 'In The End Of Time') maar het grootste deel zijn toch nieuwe composities van Andrew Lloyd Webber. Krachtige rock in 'When I Climb To The Top Of Mount Rock' en 'Stick It To The Man' en meer klassiek geïnspireerde songs als 'Horace Green Alma Mater', 'Faculty Quadrille' of 'If Only You Would Listen'. Muzikaal klinkt het heel erg lekker in een soort eclectische kruising tussen 'Whistle Down The Wind' en 'Jesus Christ Superstar' met een vleugje 'The Beautiful Game'. Ja Lloyd Webber staat er om bekend om wel eens te lenen uit zijn eigen oeuvre. Grappig om te zien dat dan 'Variation 7' uit 'Variations' met naam en toenaam opduikt in deze musical en dat zelfs de bekendste aria uit Mozart's Die Zauberflöte een belangrijk aandeel krijgt.
Deze middag was de alternate Gary Trainor op voor de rol van Dewey Finn en die deed het fantastisch in een erg energieke en vooral sympathieke performance. Florence Andrews maakt vocaal indruk als Rosalie Mullins en Preeya Kalidas weet het beste te halen uit haar bescheiden rol als Patty Di Marco. En ook Oliver Jackson is erg overtuigend in zijn rol van Ned Schneebly.
Maar het volwassen ensemble staat duidelijk in de schaduw van de erg getalenteerde kids die in drie groepen alterneren. Getalenteerd maar niet perfect en dat past ook prima bij de gang van het verhaal. Het is leuk om te zien hoe ieder van de kinderen uiteindelijk hun eigen aandeel in de band krijgen. En dat is dan misschien niet altijd op de voorgrond als de Katie de bassist, Freddy de drummer, Lawrence op keyboards en Zack als gitarist maar ook als achtergrondzangeres, in de techniek of als stylist en manager.
Bij aanvang is er de aankondiging van Lloyd Webber dat de kinderen zelf de instrumenten bespelen. Ga er maar aan staan met instrumenten die bijna even groot zijn als de kids zelf. Dat gaat niet altijd perfect zoals bij Tom Abisgold als Zack bij wie de band van zijn gitaar losraakt of Nicole Dube als Tomika die genadeloos de mist ingaat bij de inzet van Amazing Grace. Met paniek op haar gezicht zet ze door en weet zich prima te herpakken.
Oké het design van de musical is niet erg vernieuwend maar dik in orde waarbij vooral de kostuums opvallen van Anna Louizos, die overigens ook de functionele set ontwierp en het prachtige lichtdesign van Natasha Katz waarbij in momenten wordt geschakeld van een bijna saaie hal in de school naar de overweldigende setting van een rockconcert.