Die avond staat de nieuwe Britse musical 'Mrs Henderson Presents' op het programma, vorige zomer nog met veel succes te zien in Bath, en nu voor een beperkt seizoen te zien in het Noël Coward.
Het waargebeurde verhaal van Mrs Henderson werd al eerder verteld in de gelijknamige film met Judi Dench en Bob Hoskins. Laura Henderson was een rijke ietwat excentrieke weduwe die in het begin van de jaren '30 ondanks de nodige tegenslagen toch een een succes wist te maken van het Windmill Theatre in Soho, Londen samen met vriend en impresario Vivian Van Damm.
In de musical is het 1937 als we kennis maken met Mrs Henderson juist als ze samen met Van Damm een nieuwe voorstelling aan het maken is. Hun Revudeville is een bonte verzameling van allerlei variété acts maar blijkt door de torenhoge kosten allesbehalve een financieel succes. Mrs Henderson raakt geïnspireerd door de Parijse acts van de Folies Bergère en besluit het dan maar over een hele andere boeg te gooien ...
Ze wil een revue waarbij de danseressen volledig in hun blootje op het toneel staan. Er vallen nog wel wat hindernissen te nemen want hoe omzeilen ze in hemelsnaam de strenge heersende puriteinse moraal en hoe krijgen ze de meisjes zover om zich volledig te ontkleden en als The Windmill Girls te stralen. Een van hen is Maureen die toevallig in de revue verzeild raakt en in de nabijgelegen tearoom werkt en met haar charmes het hart van Mrs Henderson steelt. En ook dat van Eddie, een verlegen toneelknecht.
De revue van Mrs Henderson met de naakte tableaux vivants is een eclatant succes maar op de achtergrond pakken donkere wolken zich samen als de Blitz Londen genadeloos treft. Maureen krijgt slecht nieuws en staat voor een bijna onmogelijke keuze en ook de anders zo strijdbare Mrs Henderson lijkt de moed op te willen geven.
De musical is gebaseerd op het filmscript van Martin Sherman en werd voor theater bewerkt door Terry Johnson die ook tekent voor de regie. De muziek is George Fenton en Simon Chamberlain en de snedige humorvolle teksten zijn van Don Black. Heerlijke ensemblenummers als 'Mrs Henderson Presents' en 'We'll Never Close' maken plaats voor meer beschouwende songs als 'Innocent Soldier' en 'Living In A Dream World' en de score kent twee onbetwiste showstoppers in 'Whatever Time I Have' en 'If Mountains Were Easy To Climb'.
De muziek echoot eerst en vooral het tijdsbeeld waarin het verhaal speelt. Hetzelfde kan gezegd worden van het design van de musical. De sets van Tim Shortall, kostuums van Paul Wills en het lichtontwerp van Ben Ormerod zijn misschien niet wereldschokkend maar maken de productie tot een kleurrijk en perfect geheel. Andrew Wright zorgt voor de bijpassende choreografie waarbij de backstage scènes moeiteloos overgaan in de shownummers.
De cast is subliem met perfecte rollen voor Tracie Bennett als Laura Henderson, die de dappere weduwe warm maar ook vol scherpe humor neerzet met een paar rake one-liners, de onvergelijkbare Emma Williams als Maureen weet me te ontroeren van de onhandige verlegenheid in haar eerste scènes tot de zelfbewuste vrouw die ze wordt. Ian Bartholomew maakt veel indruk als Vivian Van Damm in zijn stille verdriet omdat de oorlog hem als geen ander treft. De laatste hoofdrol is voor Jamie Foreman als Arthur, de komiek die het publiek in de Windmill opwarmt en de scènes op sommige momenten aan elkaar praat. De grappen en grollen die hij maakt zullen trouw zijn aan die tijd, maar slaan nu regelmatig de plank mis. In de overige rollen maken vooral Matthew Malthouse als de charmante Eddie en Robert Hands als de rechtlijnige Lord Cromer indruk.
Ik ben de eerste om toe te geven dat 'Mrs Henderson Presents' niet de meest vernieuwende musical is. Het is spijtig dat de karakters niet zodanig zijn uitgewerkt dat je een beter idee krijgt van wat hen werkelijk drijft. Dat is geen probleem in de eerste akte maar als na de pauze de sfeer meer duister wordt onder de dreiging van de oorlog is dat wel een gemiste kans.
Maar wat blijft is een hartverwarmend authentieke en uiterst charmante voorstelling over een prachtig stukje Britse theaterhistorie.
Deze voorstelling zag ik 's avonds op woensdag 4 mei 2016
© foto's Paul Coltas
