Voor de avond stond een nieuwe musical op het programma in de studio van het St James Theatre. In een intieme setting werd de nieuwe voorstelling 'Picture Perfect' vier keer gedurende dit weekend voor het eerst aan een publiek gepresenteerd.
Ik kende de componist nog niet maar de grootste drijfveer om een kaart te boeken was wel de cast die naast veteranen Jérôme Pradon en Helen Hobson bestond uit twee nieuwe talenten in het vak Charlotte Wakefield en Joel Harper-Jackson. Net als 'Closer Than Ever' ook hier geen musical in de traditionele zin van het woord maar een songcyclus over liefde en relaties in een voor de buitenwereld perfect harmonieus gezin.
Tekst en muziek voor 'Picture Perfect' zijn geschreven door de Amerikaanse componist Scott Evan Davis en de voorstelling is bedacht en geregisseerd door Simon Greiff.
Het echtpaar Harry en Elizabeth zijn getrouwd maar zijn beiden ongelukkig in hun relatie. Harry blijkt een verhouding te hebben met de jonge vrouw Ellie en hun biseksuele zoon Josh heeft een ingewikkelde relatie met wat later een getrouwde man blijkt te zijn. Elizabeth besluit haar man te verlaten en aan het eind van het verhaal kruisen ook de paden van Josh en Ellie elkaar.
Zoals gezegd was het de eerste presentatie van 'Picture Perfect' met alleen de songs en de voorstelling zoals die nu staat duurt ruim een uur. Af en toe was het wel lastig om het verhaal te volgen omdat nu alleen nog de songteksten het verhaal vertellen en dialogen nog helemaal ontbreken om karakters en situaties te introduceren.
De muziek van Scott Evan Davis klinkt eigentijds en fris en wordt prachtig uitgevoerd door een combo van pianist Colin Billing en celliste Sarah Bowler.
Het openingsnummer 'Picture Perfect' is niet al te sterk maar gelukkig maakt veel van de andere muziek een hoop goed. Veel humor in de solo voor Elizabeth 'You Make Me Crazy' of 'He's Perfect' waarin Ellie de voors en tegens van een oudere minnaar bezingt. Het karakter Josh heeft een aantal prachtige songs waaronder 'More Than Just Sundays' over zijn minnaar en het ontroerende 'Dear Santa' waarin hij een brief vindt die hij ooit als kleine jongen aan de Kerstman schreef en waaruit blijkt dat ook toen al het gezin problemen had. 'There's Nothing I Can Say' is een mooi duet tussen de ouders en Josh en Ellie stralen in 'Take On The World'. En 'Walk A Little Slower' is een prachtig duet tussen de moeder en de zoon waarbij ik toch wel wat tranen moet wegpinken. Ongelooflijk mooi.
De cast van vier spelen in een soort semi gestagede setting zonder veel decor en rekwisieten. Zonder uitzondering spelen en zingen ze erg sterk en vooral Joel Harper-Jackson is een naam om in de gaten te houden. Jammer was wel dat Helen Hobson haar teksten niet kende en continu haar script nodig had.
Met het sterke 'Cautiously Optimistic' besloot de cast de voorstelling en voorzichtig optimistisch ben ik ook over de toekomst van deze nieuwe musical. 'Picture Perfect' heeft zeker potentie en ik ben benieuwd wat het eventuele vervolg zal zijn. De showcase in het St James Theatre was ondanks het feit dat nog niet alle songs even sterk waren in ieder geval zeer de moeite waard.
Deze voorstelling zag ik 's avonds op zondag 1 juni 2014.
© foto Jamie Scott-Smith
