Het Donmar Warehouse is altijd een heerlijk theater om te komen. Intiem en gegarandeerd hoogstaande producties. Toen in april bekend werd dat de Argentijnse Elena Roger de hoofdrol zou gaan spelen in Stephen Sondheim’s ‘Passion’ was de keuze simpel. Boeken !
De voorstelling die ik begin oktober zou bezoeken werd gecancelled door het ongeluk die middag met castlid David Birrell dus ik was erg blij deze mogelijkheid achter de hand te hebben.
Ondanks de beperkte ruimte weet designer Christopher Oram altijd iets moois te maken van het decor. Een wand met fresco´s in bedekte kleuren met drie grote arcadeboog openingen waarachter zich een gang bevindt. Het prachtige lichtontwerp van Neil Austin draagt erg bij aan de sfeer die de voorstelling ademt : Italie in het midden van de 19e eeuw.
Vaak had ik het idee naar een mooie sfeervolle film te kijken waarbij de lyrische misschien meest sentimentele score van Sondheim overduidelijk aanwezig was maar niet op de voorgrond drong. In mijn beleving was de score hier en daar wel wat gecomprimeerd en vloeide het ene in het andere nummer over, maar zo op het eerste gehoor heb ik geen songs gemist.
De cast van tien telt slechts twee vrouwelijke spelers Elena Roger als Fosca en Scarlett Strallen als Clara. De mannelijke hoofdrol van Giorgio werd fenomenaal neergezet en gezongen door David Thaxton. Het mooie aan deze versie van ‘Passion’ onder regie van Jamie Lloyd is dat hij uiteindelijk het centrale karakter van de voorstelling is. Een man verstrikt in een bizarre liefdesdriehoek met de mooie Clara en de getergde Fosca. De overige vrouwenrollen zoals de moeder van Fosca worden gespeeld door de mannen in het ensemble.
Elena Roger zag ik eerder in ‘Evita’ en ‘Piaf’ en zij past deze rol erg goed. Met haar tengere gestalte speelt ze Fosca soms klein en kwetsbaar, dan weer groots en hysterisch en bijna altijd manipulatief in haar strijd om Giorgo´s liefde te winnen. Pas aan het einde weet ze sympathie te winnen en de scène waarin ze de brief aan Giorgio dicteert is van een ontroerende schoonheid.
Scarlett Strallen die ik vele malen als Mary Poppins zag krijgt hier de kans om te laten zien dat ze ook dit genre heel wat in haar mars heeft. Ze zong en acteerde de rol van Clara op een overtuigende bijna etherische wijze.
Elena Roger speelt pas in 2012 ‘Evita’ op Broadway dus we kunnen hopen op een transfer van ‘Passion’ naar West End zoals eerder met ‘Piaf’ gebeurde. Tot die tijd is de herinnering aan deze fantastische Donmar produktie één om lang te koesteren.
Op dinsdag zag ik tussen twee voorstellingen door een interview sessie van journalist en theatercriticus Mark Shenton in het Donmar met Elena Roger. Drie kwartier lang hoorden we haar vertellen over haar carriere in Argentinie, over de audities voor ‘Evita’ en over haar rollen in ‘Piaf’ en nu in ‘Passion’. Erg interessant om mee te maken en leuk om te zien dat deze vrouw ondanks alle dramatische rollen die ze speelt ook veel humor heeft.
© foto´s Johan Persson
