The Phantom Of The Opera - Her Majesty’s Theatre

Aangezien de aanleiding voor deze reis naar Londen het 25-jarig jubileum van ‘The Phantom Of The Opera’ was, ook een kaart geboekt voor het origineel aan Haymarket waar ooit de triomftocht begon en waar de meest succesvolle Lloyd Webber nog steeds voor volle zalen speelt.

Een impressie van het jubileumconcert van zondag in de Albert Hall is elders in dit blog te lezen.

John Owen Jones en de Portugese Sofia Escobar spelen nog steeds de hoofdrollen. In november 2010 zag ik hen al eens spelen dus ik was aangenaam verrast dat Katie Hall die avond op was als Christine. Ze is de vaste alternate voor de rol en stelde niet teleur. Meer dan dat, ze is absoluut één van de beste Christine’s die ik de afgelopen jaren zag. Een prachtig heldere stem en mooi geacteerd. En ook qua uiterlijk een gedroomde Christine.

De rol van Raoul vind ik eerlijk gezegd vrij saai mits sterk vertolkt. En met Killian Donnelly staat er een erg sterke Raoul. En zo is één van de meest oninteressante songs wat mij betreft ‘All I Ask Of You’ ineens een genot om naar te kijken.

John Owen Jones blijft een geweldige Phantom om te zien. Statig en indrukwekkend en zijn verdriet in de laatste scène is hartverscheurend.

En gezeten op rij D in de stalls maakt het prachtige design van Maria Björnson nog altijd veel indruk. De spanning van de proloog en het vuurwerk waarmee de ouverture losbarst blijven toch moeilijk te overtreffen.

© foto Michael Le Poer Trench

The Wizard Of Oz - London Palladium

Een vierde bezoek aan ‘The Wizard Of Oz’ in het prachtige Palladium is geen straf.  In februari zag ik twee van de previews en in mei speciaal geboekt om Sophie Evans, de alternate van Danielle Hope te zien in de hoofdrol.

‘The Wizard Of Oz’ blijft een heerlijke voorstelling. Technisch perfect in een prachtig plaatjesboek met veel oog voor detail komt deze klassieker tot leven. De voltallige eerste cast speelt op deze matinee. Danielle Hope is een gedroomde Dorothy met een prachtige beheersing in haar stem. Michael Crawford’s opkomst als Professor Marvel levert hem al direct applaus op en het is genieten van het ongelofelijke plezier waarmee hij zijn rollen speelt. Hannah Waddingham heeft de productie inmiddels verlaten en Marianne Benedict speelt nu de rol van Miss Gulch en The Wicked Witch Of The West. En eerlijk gezegd mis je Waddingham niet. Benedict weet vocaal met gemak te overtuigen. Ze mist alleen wat meer de natuurlijke komische timing die Waddigham wel had.

Het drietal wat Dorothy vergezelt is heerlijk met als onbetwiste topper Paul Keating als Scarecrow. En fijn om te zien dat nog steeds aan de voorstelling geperfectioneerd wordt want de sneeuw die in het auditorium omlaag dwarrelt in de scène ‘We’re Out Of The Woods’ is voor mij nieuw.

De prachtige muziek van Harold Arlen blijft tijdloos en de nieuwe songs van Lloyd Webber blijken een welkome aanvulling. Apotheose wat dat betreft is zonder twijfel het ontroerende ensemblestuk ‘Already Home’ dat voor de nodige tranen zorgt.

Volgende keer in Londen weer naar ‘The Wizad Of Oz’ ? Ja heel graag.

© foto Alastair Muir

Ghost The Musical - Piccadilly Theatre

Er zijn van die filmklassiekers waar heel de wereld het over heeft zoals bijvoorbeeld ‘Ghost’ met Patrick Swayze, Demi Moore en Whoopi Goldberg die ik uiteindelijk nooit helemaal heb gezien. Net zoals bij ‘Dirty Dancing’ ben ik ooit ook bij ‘Ghost’ in het begin afgehaakt. Ik ga dus qua verhaal redelijk blanco de zaal in.

Op een avond wandelen Sam Wheat en Molly Jensen naar hun nieuwe appartement en worden in een donkere steeg beroofd waarbij Sam uiteindelijk het leven laat. De geest van Sam is gevangen tussen deze wereld en de volgende en hij is niet in staat om Molly te verlaten. Gaandeweg ontdekt hij dat ze in groot gevaar verkeert. Het medium Oda Mae Brown is een oplichtster van het zuiverste soort maar blijkt toch onverwachte gaven te hebben en is in staat om uiteindelijk contact met Sam te maken. Sam probeert om samen met haar met Molly te communiceren in de hoop haar te beschermen en uiteindelijk te redden.

Het script van Bruce Joel Rubin is duidelijk, al is in een vroeg stadium wel te beredeneren welke kant het verhaal uit zal gaan. De musical is geregisseerd door Matthew Warchus. Het geheel kwam op mij nogal kil en klinisch over en ondanks de emotionele strekking van het verhaal liet het mij onberoerd. Jammer want het gegeven leent zich daar bij uitstek voor.

De tekst en muziek voor ‘Ghost’ is geschreven door multi talent Dave Stewart die veel faam verwierf met Annie Lennox als de Eurythmics maar ook componeerde voor film en met ‘Barbarella’ een legendarische musicalflop op zijn naam heeft staan en Glenn Ballard een gerenommeerd Amerikaans componist en producer. Jammer is dat ze niet met een sterkere score zijn gekomen.  De muziek is volledig inwisselbaar is en met enkele uitzonderingen zoals ‘Ball Of Wax’ en ‘I’m Outta Here’ is er bij mij helaas niets van blijven hangen. ‘Unchained Melody’ van de The Righteous Brothers. de grote hit uit de filmversie, zit ingenieus door de hele musical verweven.

Het design voor ‘Ghost’ is van Rob Howell en is fenomenaal goed. Het ene moment zit je nog naar een redelijk conservatief theaterdecor te kijken om binnen een tel te veranderen in een multimediale videoclip-achtige setting. Het geweldige video design van Jon Driscoll speelt een cruciale rol. Op momenten heb ik echt met open mond zitten kijken omdat het er zo verdomd fantastisch uitziet. De originele choreografie van Ashley Wallen completeert het gevoel dat het hele design van de musical één filosofie ademt waar goed over is nagedacht. De knappe illusies en effecten van Paul Kieve zijn fenomenaal en ingenieus.

Het liefdeskoppel Sam Wheat en Molly Jensen wordt vertolkt door Richard Fleeshman en Caissie Levy en leveren een feilloze performance. Vocaal is het meer dan in orde en ook de chemie tussen de twee is ontegenzeglijk aanwezig. Het is niet moeilijk te geloven dat die twee karakters oprecht van elkaar houden. Het medium Oda Mae Brown wordt meer dan fantastisch vertolkt door Sharon D. Clarke met een geweldige stem en een komische timing waar je u tegen zegt. Haar grote solo ‘I’m Outta Here’ is een echte showstopper.

Prima prestaties ook in de ondersteunende rollen van Andrew Langtree als Carl Bruner en Ivan de Freitas als Willie Lopez. Indrukwekkend is ook Adebayo Bolaji als imposante Subway Ghost.

‘Ghost’ is absoluut een aanrader en er valt veel te genieten van de prestaties van de cast en het geweldige design. Al bekruipt mij wel het gevoel dat er een nog betere musical had gestaan met een meer consistente score en een script en regie waardoor je je meer betrokken voelt bij de karakters en het verhaal.

Les Misérables - Queens Theatre

Grootste drijfveer om ‘Les Misérables’ nog een keer te zien is Alfie Boe in de rol van Valjean. Hij maakte veel indruk vorig jaar tijdens de concerten en om op korte termijn een kaart te scoren valt niet mee. Maar uiteindelijk is dat toch gelukt. Boe was wederom geweldig als Valjean. Hij zingt de score met het grootste gemak en het saaiste nummer van de voorstelling mits briljant vertolkt ‘Bring Him Home’ levert hem een ovatie op die in mijn herinnering minutenlang duurde maar dat zal wellicht wat korter zijn geweest.

Hadley Fraser die normaal gesproken Javert speelt was niet op omdat hij ongetwijfeld druk was met de voorbereidingen voor de Albert Hall. Maar zijn understudy Jay Bryce was ook geweldig. Een boom van een kerel met een bulderende stem. En met Boe die niet echt lang is leken de confrontaties tussen Javert en Valjean vaak op de strijd van David tegen Goliath.

Ook voor Enjolras was de understudy op, Scott Garnham die normaal gesproken Feuilly speelt. Voor de rest was de cast origineel. Cameron Blakely en Katy Secombe als de Thénardiers waren een heerlijk vies stel. Caroline Sheen een prachtige Fantine. En Lisa-Anne Wood en Craig Mather een geloofwaardige Cosette en Marius.

De laatste jaren wordt in de rol van Eponine vaak een donkere zangeres gecast. Zo speelde Rosalind James vorig jaar in de jubileumtour en nu staat Alexia Khadime in het Queens. Niets ten nadele van Khadime die prima zong maar ik vind het niet bij de rol passen. Qua verhaal niet en ik hou ook niet van de R & B manier waarop ‘On My Own’ de laatste jaren vaak klinkt. Ik hoop dat het geen trend is.

De reclameposter in de Tube is die van Alfie Boe als een strijdbare Valjean die kopt Forever Young. En inderdaad ‘Les Misérables’ in het Queens is en blijft ook na 26 jaar springlevend en onverwoestbaar.